[ad_1]
Het beste aan vogels is dat ze vrijwel overal voorkomen. En dat omvat, ongelooflijk genoeg, ook de volle zee; verschillende soorten vogels leven bijna uitsluitend op het water en hebben alleen interactie met het land om zich voort te planten, meestal op kleine eilanden verspreid over de enorme zeeën en oceanen die onze planeet domineren. Deze vogels worden soms aangetroffen in de wateren die relatief dichter bij de kust liggen en zijn daarom gemakkelijker te bereiken vanuit een van de vele havens van India, vooral langs de westkust van de Arabische Zee. Het vinden van deze vogels is echter geen eenvoudige opgave; het is als het vinden van een speld in een gigantische hooiberg. En dat is een understatement. Dus wat de prachtige vogelaars uit Mangalore hebben bereikt, is niets minder dan opmerkelijk.
De weken onmiddellijk voorafgaand aan of volgend op de moesson worden gewoonlijk beschouwd als de meest vruchtbare weken voor het spotten van pelagische vogels en daarom besloten Jay, Manjunath en ik om ons begin oktober in te schrijven voor een dag. We kregen gezelschap van Atul, die tijdens deze reis ook op een paar levens hoopte. En samen met 11 andere vogelaars en onder leiding van de prachtige Prashantha Krisna waren we er helemaal klaar voor. De voorspelling van mogelijke regen zorgde de afgelopen nacht voor wat onrust in het systeem, maar de dag begon bewolkt, maar niet bedreigend. Toen we de haven uit puften, met de frisse bries op onze gezichten, wist ik niet echt wat ik kon verwachten op mijn eerste echte pelagische reis. Maar ik besloot om met de stroom mee te gaan en te genieten van de ervaring met al deze geweldige vogelaars. En jongen, wat was het leuk!
Een paar kilometer verderop zagen we onze eerste pelagische vogel: een zwerm Vleesvoetige pijlstormvogels vestigde zich op het water. Ik likte mijn lippen bij lifer #1 van de dag, zette mijn camera in de rij, maar kon niets anders zien dan mist. Ik heb de lens aan beide uiteinden schoongemaakt, maar nog steeds geen vreugde. Ik was helemaal ten einde raad toen topvogelaar en fotograaf Harish Thangaraj voorstelde dat ik zou proberen de sensor schoon te maken. Ik probeerde het voor de derde keer en zie!, alsof bij toverslag de mist optrok! We waren toen al de Shearwaters gepasseerd, maar de enorme opluchting van het aan de praat krijgen van de camera was gewoon het volgende niveau! Een andere kudde naderde en ik had mijn eerste spanningsvrije waarneming van deze vogel, ook al was het licht niet geweldig voor fotografie. We zouden deze soort met honderden zien, dus het lukte me om ze later te bemachtigen.
Wat interessant was, was de hoeveelheid visactiviteit in de gebieden dichter bij de kust; op een gegeven moment konden we in elke richting waar we keken scholen vissen onder het oppervlak zien glinsteren. En de vogels volgden natuurlijk de vissen. We zagen nog een zwerm pijlstormvogels en zelfs toen we klaar waren om ze af te doen als de (nu) alomtegenwoordige soort met vleesvoeten, riep Prashantha uit: ‘Gestreepte pijlstormvogel‘! Binnen deze zwerm donkere vleesvoeten bevond zich een witte vogel met strepen op zijn kop. Een tweede lifer en binnen een uur na vertrek!! We slaagden erin om tot op een redelijke afstand van de vogels te zweven, maar terwijl de vleesvoetige kerels behoorlijk koud waren, was hun Streaked-neef behoorlijk zenuwachtig en bleef maar wegvliegen. We hebben nog enkele fatsoenlijke foto’s van deze kerel terwijl hij erop liep, blij met zo’n uitstekende start van de ochtend.
Het bleek dat het nog beter zou worden! Eerst flitste er een Jager boven onze boot, zonder ons de kans te geven hem correct te identificeren. Toen verscheen er plotseling op een afstand een grote vogel met veel wit aan de onderkant. Deze keer hebben de experts het voor elkaar gekregen: Gemaskerde Domoornog een levensredder! Het bleef maar wegvliegen, maar ik slaagde erin een redelijk vluchtschot te maken. Dit was waanzinnig veel geluk: drie lifers en minder dan een paar uur per dag! De Booby vloog weg zonder zich op het water te nestelen zoals we hadden gehoopt, maar we kregen nog een koppel Pijlstormvogels en deze keer streden een Streaked en een Flesh-footed om een vis. Ze bleven er van weerszijden aan trekken, als een touwtrekken op volle zee. Uiteindelijk, en nogal vreemd, lieten ze allebei de vis achter en trokken verder. Misschien klopte de masala gewoon niet! Maar zij die achter eten aan gingen, vestigden de aandacht op onze eigen buikjes en de bemanning, met een onberispelijke timing aangekondigd ontbijt. Dit was geen eenvoudige maaltijd; het was niets minder dan een weelderig feestmaal. En omdat de vogels zo vriendelijk waren, smaakte de maaltijd nog beter!
Zelfs het ontbijt werd in ploegendienst genuttigd, terwijl er altijd een paar mensen op wacht stonden. Gezien hoe onze streak (geen woordspeling bedoeld) verliep, zou het misdadig zijn geweest om niet alert te blijven. En zelfs toen de dag warmer werd, was er nauwelijks een punt waarop we niet een of andere vogel zouden zien. Als alle grotere vogels verdwenen, dan waren de alomtegenwoordige Wilsons Stormvogeltjes er altijd om gezelschap te bieden totdat we de volgende kudde in zicht kregen. En zelfs zij zaten in een groepje samen op het water, helaas te ver voor goede foto’s. We waren op zoek naar zijn zeldzamere neef, de Swinhoe’s Stormvogel, maar er waren geen tekenen van die vogel. In plaats daarvan vonden we nu een kudde van 8 Gestreepte Pijlstormvogels; de aantallen waren verrassend, zelfs pelagische veteranen als Prashantha, Harish en Atul. Wij klaagden natuurlijk niet!
We bleven doorgaan en gingen verder de zee in, in de hoop op wat zeldzamere pelagische soorten, maar dat mocht niet zo zijn. De visscholen waren ook niet zo productief in de diepere wateren, dus besloten de jongens dichter bij de kust terug te gaan, maar verder naar het zuiden te verkennen. Teugelsterns kwamen van tijd tot tijd tevoorschijn om hun aanwezigheid te laten gelden Grote Kuifstern op een stuk drijvend puin geplaatst. Van daaruit dreven de dingen voort, net zoals de boot, maar met een constante waarneming van een of andere vogel, meestal Wilsons stormvogel of vleesvoetpijlstormvogel. En dat leek me een goed moment om te lunchen. Had ik al gezegd dat de dag zo zorgvuldig was gepland dat we bijna elk uur werden gevoed of gehydrateerd? Het maakte echt een enorm verschil, vooral dat laatste.
De lunch was echt een schot in de roos en het uur na de lunch ging zachtjes voorbij in een milde verdoving. Totdat een van onze metgezellen, die vlak naast een half wakkere mij zat, “Falerope!” riep. En daar was het, links onze boot – Franjepoot met rode hals. Hoewel ik ze al eerder had gezien, was het inderdaad een prachtig gezicht om ze zo ver de zee in te krijgen. Nadat we onze collega uitbundig hadden bedankt, slaagden we erin een paar behoorlijke foto’s te maken voordat de vogel, die zich ongetwijfeld een dringende vergadering herinnerde, hem naar wateren ver weg vloog. In die opwinding hadden we nog een belangrijke levensbewoner gemist: Swinhoe’s Stormvogeltje. Eén van de vogelaars op het bovendek had er één gezien en had geroepen, maar haar collega’s waren zo verdiept in bovengenoemde Franjepoot dat de Swinhoe’s gingen bedelen. Toen we het eenmaal beseften, moesten we onze handen wringen en keerden we terug (?) op ons pad om het te proberen te vinden, maar het mocht niet baten. Ach ja, de prijs die je soms betaalt!
Ontwaakt uit onze mijmeringen door deze twee waarnemingen, waren we allemaal verlangend naar meer. En dat is wat we kregen. Een Pijlstormvogel vloog langs onze boot en landde verderop in het water. Prashantha werd ‘Perzisch’ en wij zeiden allemaal ‘Wauw!’. Het was een Perzische Pijlstormvogelde derde soort die we konden krijgen, en hij stond daar op ons te wachten. We liepen behoedzaam naar de vogel toe, omdat we hem niet wilden laten schrikken. Maar daar lag hij dan, helder als een knop, liggend op het water, waardoor we een grote kans hadden om hem goed te zien. Hij was kleiner gebouwd dan zijn andere twee neven en zag er heel apart uit, nu we goed wisten hoe de anderen eruit zagen. Deze kerel zwom heen en weer, ongetwijfeld alle aandacht opeisend die hij kreeg als eenzame vertegenwoordiger van zijn soort.
De Masked Booby verscheen opnieuw en viel een paar Vleesvoetscheerders lastig, schijnbaar zonder reden. Omdat hij ‘onvolwassen’ is, krijgt hij de licentie, denk ik. Een jager ver weg zorgde voor veel opwinding, maar er waren geen sluitende foto’s om het nauwkeurig te identificeren. En toen de middag overging in de vroege avond met alleen Wilson als gezelschap, was ik klaar om mijn zoektocht naar de Swinhoe’s op te geven en mijn energie te richten op het fotograferen van een vliegende Streaked Shearwater. Toen kreeg ik het laatste uur de kans om op de boeg van de boot te zitten, de camera verlaten, met alleen een verrekijker in de hand. En net voordat we teruggingen naar de haven, trok een kleine, bruine vogel die voor ons uit vloog onze aandacht. Onze vrienden op het bovendek noemden hem eerst een Swinhoe’s Stormvogeltje en toen ze zorgvuldig (en hopelijk) door de verrekijker keken, bevestigden ze dat het inderdaad de vogel was waar we allemaal naar op zoek waren. Wat een lifer om te krijgen als de laatste nieuwe soort voor onze reis!
Terug naar de basis en we keken allemaal terug op een bijzondere vogeldag. De vogels waren vriendelijk geweest, het weer was aangenaam warm (en niet gloeiend heet), het gezelschap was uitstekend en het allerbelangrijkste: de organisatie was vlekkeloos. Van de boot en de bemanning tot de aandacht voor detail in alle aspecten, tot Prashantha’s begeleiding aan boord, het was fantastisch. Van checklists over vogels tot dingen die je moet inpakken en waar je op moet letten, het soort uitrusting dat je mee moet nemen… de lijst gaat maar door. En de planning aan boord van maaltijden en hydratatie was van een hoger niveau. Meer kracht voor de geweldige vogelaars uit Mangalore !!
|
|
Het team! |
En hier eindigden we – Jay kreeg 7 lifers, Manju kreeg er 6, ik kreeg er 5 (zou extatisch zijn geweest met 2-3). Verbazingwekkend genoeg kreeg elke vogelaar op de boot minstens één lifer, waaronder drie voor Atul (een opmerkelijke prestatie gezien hoeveel hij heeft gezien) en zelfs één voor Harish (de gemaskerde gent). Zoals reizen gaat, was dit een bijzondere. En hoewel je niet elke keer opnieuw optredens kunt verwachten, heeft het pure plezier hiervan ervoor gezorgd dat een herhalingsreis een must is op de jaarkalender. Hopen op een toegift in maart/april!
Mangalore-reisgids
De Mangalore Pelagische reizen zijn veruit de meest populaire pelagische reizen in India. Elk jaar, al meer dan tien jaar, plannen de prachtige vogelaars uit Mangalore regelmatig expedities tussen september en april. Voor elke vogelaar is het een must.
Hoe kom je daar?
Het vogelen begint bij de oude haven in Mangalore, dus je komt aan in de eigenlijke stad Mangalore. Mangalore is een grote, welvarende stad met goede verbindingen via de lucht, het spoor en de weg (waarbij Bangalore op 360 km een redelijk comfortabele rit biedt voor degenen die daartoe geneigd zijn.
We reden dankzij Manjunath vanuit Bangalore en vlogen terug via de luchthaven van Mangalore.
Verblijf
Mangalore heeft veel verblijfsopties om uit te kiezen. We verbleven in de Vivanta, op minder dan 5 minuten van ons ontmoetingspunt. Het is alles wat u verwacht: comfortabel en betrouwbaar. Andere vogelaars verbleven in Bombay Residency, eveneens dicht bij de haven.
Er zijn verschillende andere plekken om te verblijven, als je het prettig vindt om iets verder van de haven te blijven.
Voedsel
Je kunt niet naar Mangalore komen en wegblijven van het eten. Hoewel het eten op de boot zelf voortreffelijk was, hadden we ook de tijd om de culinaire hoogstandjes van de stad te ontdekken. Shiva’s handboek biedt ook andere lokale legendes, dus je hebt genoeg om uit te kiezen. Dit is wat we hebben uitgekozen:
Machali (Behind Ocean Pearl, Sharada Vidyalaya Rd, Kodailbail, Mangaluru, Karnataka 575003) was onze eetplaats de eerste avond en het was uitstekend. Alles wat we probeerden was uitstekend, maar ik ben een voorstander van de ghee-geroosterde garnalen en kip en Jay / Atul van de Surmai en Pomfret
Kori Rotti is een specialiteit uit Mangalore en ons diner na het vogelen was Shetty’s Kori Rotti (Begane grond, ibrose Commercial Complex, MG Rd, Mangaluru, Karnataka 575003) Ik heb genoten van de Kori Roti en ook van de pittige eiercurry.
Het Narayana Cafe, ook in het ibrose commercial Complex (hierboven) was onze ontbijtlocatie en het was uitstekend! De Davanagere Benne Masala Dose was uitstekend, net als de Hesara Kalu, Podi Idli en Medu Vada. Perfect voor een tankbeurt vóór de vlucht!
Hoe te vogelen
Bij dit alles liep ik het gevaar het hoofdgerecht, het vogelen, te missen. De Mangalore Birders werken aan een fantastische Whatsapp-groep genaamd Pelagic Discussion – klik op deze link om lid te worden (https://chat.whatsapp.com/Ft48PRnHEZS1I7JlAF3Bch)
Eenmaal lid van de groep kun je niet alleen informatie krijgen en je aanmelden voor aankomende reizen, maar de groep zelf is ook het epicentrum voor alles wat met pelagische vogels te maken heeft, waarbij experts uit het hele land hun kennis zo vrijelijk bijdragen.
Andere tips
Zodra u zich heeft aangemeld, bent u in de beste handen. Shiva Shankar en zijn collega’s op het gebied van vogelen hebben de meest gedetailleerde handboeken samengesteld om u voor te bereiden op de reis – van de aanbevolen kleding tot observaties voor zeeziekte en checklists voor vogelen. Lees deze dus aandachtig en probeer alles wat zij aanbevelen op te volgen.
Deze reizen worden meestal in het weekend gedaan. Wij deden dit alleen op zaterdag, maar veel vogelaars deden dat weekend beide dagen. Het kan een goed idee zijn om dat te doen als je een extra dag over hebt.
[ad_2]
Source link
Discover more from Mission LiFE
Subscribe to get the latest posts sent to your email.