Sheldon Auto Wrecking is een lokale instelling in Vernon County, in het zuidwesten van Wisconsin. Het ligt verscholen in een weelderige vallei, net stroomafwaarts van een 15 meter hoge aarden dam, plaatselijk bekend als ‘Maple Dale’.

De bergingswerf, die in dit landelijke gebied gebruikte voertuigen en landbouwmachines opkoopt en voor onderdelen verkoopt, bestaat al bijna 70 jaar. Het grootste deel van die jaren heeft de dam – nog geen halve kilometer verderop – zijn terrein met honderden oude auto’s en kapotte apparatuur beschermd tegen frequente en soms ernstige overstromingen in het gebied.

De dam “werd met een reden aangelegd”, zegt eigenaar Greg Sheldon.

Maar het zou snel kunnen verdwijnen.

Maple Dale is een van de duizenden dammen die vanaf het midden van de 20e eeuw door de Natural Resources Conservation Service van het Amerikaanse ministerie van Landbouw zijn gebouwd met het oog op de beheersing van overstromingen.

In 2018 faalden vijf soortgelijke dammen in de regio tijdens een enorme regenbui die materiële schade veroorzaakte die in de tientallen miljoenen dollars liep. Uit een onderzoek bleek dat verschillende andere dammen in de stroomgebieden die het zwaarst door de overstroming waren getroffen, waaronder Maple Dale, ook kwetsbaar waren voor mislukking, maar te duur zouden zijn om te vervangen.

Als gevolg hiervan stemmen lokale functionarissen over de vraag of ze de dammen moeten ontmantelen door er grote inkepingen in te maken, waardoor het water weer kan stromen, een proces dat ontmanteling wordt genoemd. Experts zeggen dat dit het grootste aantal dammen zou kunnen zijn dat ooit in één provincie in de VS is ontmanteld

En het zou een voorbode kunnen zijn voor andere gemeenschappen.

Hoewel de provincie misschien wel de eerste is die een project van deze omvang op zich neemt, is het onwaarschijnlijk dat dit de laatste zal zijn. Dammen in het hele land verouderen en worden ook geconfronteerd met de druk van stadsuitbreiding en toenemende overstromingen als gevolg van klimaatverandering. Het prijskaartje om te repareren wat kapot is, wordt echter geschat op honderden miljarden dollars, wat betekent dat eigenaren van dammen voor lastige vragen kunnen komen te staan ​​over wat ze ermee moeten doen.

In Viroqua zorgt het er ook voor dat de mensen die eigendommen onder de dammen bezitten, zich zorgen maken over wat er daarna komt – inclusief Sheldon.

“Het is een vergissing om langs te komen en er gewoon een groot gat uit te trekken en het water te laten lopen”, zei hij.

Verhuisplan controversieel

De dammen in het zuidwesten van Wisconsin behoren tot de bijna 12.000 die zijn gebouwd in het kader van de Watershed Programs van de USDA. Over het algemeen kleiner en gelegen in landelijke landbouwgebieden, zijn ze meestal geclusterd vanuit het midden van het land naar het oosten. Oklahoma heeft de meeste, gevolgd door Texas, Iowa en Missouri.

Het idee voor het stroomgebiedprogramma-dammen ontstond tijdens de Dust Bowl in de jaren dertig. Omdat er weinig vegetatie in het landschap overbleef om de regen op te vangen toen deze viel, waren er in die tijd verschillende ernstige overstromingen, wat federale instanties ertoe aanzette een manier te zoeken om het water onder controle te houden.

Om de dammen te laten bouwen heeft de Natural Resources Conservation Service (NRCS) een contract gesloten met een lokale sponsor, zoals een provincie. NRCS betaalde alle bouwkosten en hielp de sponsor met inspecties en reparaties. In ruil daarvoor onderhield de sponsor de dam een ​​bepaald aantal jaren (volgens de meeste contracten vijftig jaar) om ervoor te zorgen dat de belastingbetalers waar voor hun geld uit het project zouden halen.

Omdat veel van de dammen in de jaren zestig en zeventig zijn gebouwd, lopen hun contracten nu af, zegt Steve Becker, Wisconsin’s natuurbeschermingsingenieur voor NRCS.

“We zeiden vrijwel tegen de provincies: ‘Je hebt de volledige autonomie om met die dammen te doen wat je wilt’, zei Becker. “Je kunt onderhouden, je kunt revalideren, je kunt repareren. Het maakt niet echt uit. We zijn weg.”

Toen de dammen in Wisconsin het echter begaven, riepen lokale functionarissen de hulp in van NRCS om erachter te komen wat ze moesten doen. Het bureau lanceerde een onderzoek naar alle dammen in de stroomgebieden en ontdekte dat ze, hoewel ze de afgelopen decennia de overstromingen onder controle hadden gehouden, het volgens toekomstige modellen veel slechter deden vanwege hun ouderdom en de verwachte toename van hevige regenval. Omdat de kosten om ze te vervangen te hoog waren, adviseerde NRCS om ze buiten dienst te stellen, op kosten van de federale overheid.

In Vernon County, de thuisbasis van het merendeel van de dammen die in het onderzoek zijn onderzocht, is dat plan controversieel.

Garrick Olerud is penningmeester van de Snowflake Ski Club in Westby, die zich onder drie van de dammen bevindt die op het punt staan ​​te worden ontmanteld. De club heeft de afgelopen tien jaar “veel” geld moeten uitgeven aan het repareren van de schade door overstromingen aan de skischans en de golfbaan op het terrein, zei Olerud – en dat is met de bescherming van de dammen.

“Als je die dammen verwijdert, denk ik dat ik grote, grote zorgen heb over de langetermijneffecten die dit zal hebben,” zei hij. “Ik ben geen expert, maar ik geloof niet dat het parcours of de skischans de financiële middelen zullen blijven hebben om weer op te bouwen nadat de spullen zijn weggespoeld.”

Voor anderen riskeert het op hun plek laten staan ​​van de dammen een grotere catastrofe als meer dammen tijdens een storm bezwijken.

“Wanneer [the dams] werken, ze werken, maar als ze uitgaan, is het tien keer erger dan een gewone overstroming”, zei Frank Easterday, lid van het bestuur van Vernon County, tijdens een bijeenkomst op 15 augustus.

Tijdens de vergadering stemde het bestuur voor het aanvaarden van federale financiering van NRCS, zodat het agentschap verder kan gaan met de ontmanteling. De nabijgelegen provincies La Crosse en Monroe, die samen een handvol van dergelijke dammen hebben, hebben dit voorbeeld gevolgd.

Verouderde dammen en klimaatbedreigingen zorgen voor ‘perfecte storm’

Bedreigingen voor de Amerikaanse daminfrastructuur kwamen in juni onder de aandacht toen de Rapidan-dam in het zuiden van Minnesota gedeeltelijk bezweek, tot het uiterste gedreven door dagen van historische overstromingen in het hogere Midwesten.

In de nieuwste Infrastructure Report Card van de American Society of Civil Engineers, uitgebracht in 2021, gaf de groep de meer dan 91.000 dammen van de naties een ‘D’. Dat komt grotendeels door hun leeftijd: de gemiddelde leeftijd van een dam in de VS is meer dan 60 jaar, zei Del Shannon, de hoofdauteur van dat gedeelte van het rapport.

Nu de woningbouw zich landelijk heeft uitgebreid, vormen sommige dammen die ooit weinig risico voor het menselijk leven vormden als ze faalden, nu een grotere bedreiging.

Bovendien roept de klimaatverandering vraagtekens op over hoe dammen zullen presteren onder nieuwe weersomstandigheden. De neerslag is tussen 1992 en 2021 bijvoorbeeld in het Midwesten met 5 tot 15 procent toegenomen, vergeleken met het gemiddelde van 1901 tot 1960. Dat wordt grotendeels veroorzaakt door de toenemende regenval.

Tot nu toe zullen bijna 6.600 dammen uit het stroomgebiedprogramma hun contract hebben voltooid, aldus een woordvoerder van de NRCS. De komende vijf jaar zal dat aantal stijgen naar 7.383. Dat betekent dat veel meer plaatsen zoals Vernon County beslissingen zullen moeten nemen over hoe – en of – ze in stand moeten blijven.

In 2015 waarschuwde de inmiddels gepensioneerde NRCS-stroomgebiedprogramma-ingenieur Larry Caldwell in een memo dat een “perfecte storm” van problemen met stroomgebieddammen mensen en eigendommen in gevaar zou kunnen brengen. Hij schetste zeven van dergelijke problemen: deze dammen zijn overal in het land; Stroomafwaartse landschappen zijn ingevuld sinds ze werden aangelegd; ze worden oud; klimaatverandering brengt extremer weer met zich mee; beperkte middelen voor reparaties; verlies van institutionele kennis over de dammen; en het feit dat het falen van kleinere dammen mensen kan en heeft gedood.

“Elke voorwaarde is reden tot zorg. De aanwezigheid van twee of drie zou reden tot ongerustheid zijn”, schreef Caldwell. “Maar ze vinden alle zeven tegelijkertijd plaats, wat uiteindelijk voor veel gemeenschappen een crisis zal veroorzaken.”

Goed onderhouden dammen kunnen hun werk ‘tot ver buiten’ hun contracten blijven doen, aldus de NRCS-woordvoerder. Toch kan het een uitdaging zijn om het juiste pad voorwaarts voor een individuele dam te begrijpen, omdat alle dammen uniek zijn, zei Shannon.

Bovendien is er geen goed inzicht in hoe lang dit soort dammen kunnen functioneren, een kloof die Shannon ‘verbazingwekkend en gênant’ noemde. Hij zal deelnemen aan een komende studie die eigenaren van dammen uitgebreide informatie wil geven over wanneer damonderdelen slijtage beginnen te vertonen – zoals afbrokkelende betonnen afvoerkanalen of gecorrodeerde metalen hekken – en wanneer ze moeten nadenken over reparatie, vervanging of het in kaart brengen van een andere koers.

Het hoge prijskaartje voor het herstel van dammen betekent dat andere oplossingen nodig kunnen zijn

Een ander obstakel in de zoektocht naar een betere daminfrastructuur: de kosten. De Association of State Dam Safety Officials, die werkt aan het verbeteren van de veiligheid van dammen door middel van professionele ontwikkeling en lobbywerk, schat de kosten voor het repareren van niet-federale dammen, die de overgrote meerderheid van de dammen in het land uitmaken, op 157,5 miljard dollar.

De tweeledige infrastructuurwet, die in 2021 werd aangenomen, was een schot in de roos: 3 miljard dollar was bestemd voor de veiligheid van dammen, waaronder 118 miljoen dollar voor het herstel van de dammen van het USDA-stroomgebiedprogramma. Een woordvoerder van de NRCS zei dat er geld is betaald voor 118 damprojecten in het hele land, waarvan vele geclusterd zijn in het zuiden en oosten van de VS.

Shannon zei dat hij het als een aanbetaling beschouwt, maar dat er uiteraard meer financiering nodig is. De vervanging van de dammen in het zuidwesten van Wisconsin zou bijvoorbeeld een paar miljoen dollar per stuk kosten, schatte Becker, wat voor slechts één kleine regio bijna 100 miljoen dollar zou opleveren.

“Wat kunnen we ons veroorloven om te doen? We kunnen het ons veroorloven om ze eruit te halen”, zei Becker. ‘Als een grote weldoener binnenkwam en zei: ’23 dammen maal 3,5 miljoen dollar? Wij kunnen helpen daarvoor te betalen’, zouden we opnieuw evalueren.’

Hoewel recente federale financiering de doorslag zal geven, kan het kijken naar de totale kosten deprimerend zijn, zegt Lori Spragens, uitvoerend directeur van de Association of State Dam Safety Officials – vooral als je bedenkt dat dammen elke dag verouderen. Ze noemde het een “één stap vooruit, twee stappen terug”-situatie en zei dat er dringend vooruitgang moet worden geboekt.

“Ik denk dat we meer dammen zullen zien die onder druk staan, of zelfs falen”, zei Spragens. “Het is niet echt leuk om naar te kijken in de toekomst.”

Te midden van deze uitdagingen is er een groeiende belangstelling voor natuurlijke oplossingen om de impact van overstromingen te verminderen in plaats van gebouwde infrastructuur. Het zou kunnen helpen om afstand te nemen van gebieden die vaak overstromen en gebruik te maken van landbouwpraktijken die het land helpen water vast te houden, in plaats van het stroomafwaarts te laten stromen.

De gemeenschap in Vernon County erkent dat.

“Met of zonder de dammen zullen overstromingen een enorme uitdaging worden in deze gemeenschap”, vertelde natuurbeschermer Ben Wojahn aan het bestuur tijdens de bijeenkomst van 15 augustus. “Het ontmantelen van deze dammen is niet het einde … het behouden van de dammen zou niet het einde zijn.”

Dit verhaal is een product van de Mississippi River Basin Ag & waterbureaueen onafhankelijk rapportagenetwerk gevestigd in de Universiteit van Missouri in samenwerking met Rapport voor Amerikamet grote financiering van de Walton Family Foundation.